Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Υγεία>>Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής - Ι

banner roots

Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής - Ι
04.06.2018 | 09:35

Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής - Ι

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Υγεία

Γράφει η Φανή Λούγκλου,
ΜΑ Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Η Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ ή ΔΕΠ-Υ) είναι μια σοβαρή νευρολογική διαταραχή που δυσκολεύει την καθημερινότητα παιδιών και ενηλίκων (Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία).

Η διάγνωσή της πρέπει να γίνεται από ειδικούς με μεγάλη προσοχή και το άτομο πρέπει να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια. Από τη στιγμή που θα γίνει η διάγνωση, ξεκινά μια ψυχο-εκπαίδευση του παιδιού και της οικογένειας, ώστε να μπορέσουν να διαχειριστούν τη μειωμένη προσοχή και συγκέντρωση.

Γενικά, η ΔΕΠ ορίζεται ως δυσκολία συγκέντρωσης σε μια δραστηριότητα ή σε ένα αντικείμενο για κάποιο χρονικό διάστημα. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την ικανότητα να εστιάζει την προσοχή του σε ένα πράγμα, αγνοώντας ταυτόχρονα άσχετα ερεθίσματα. Τα άτομα με ΔΕΠ δεν έχουν αυτή την ιδιότητα. Ο εγκέφαλός τους δεν μπορεί να αποκλείσει ερεθίσματα που δε σχετίζονται με μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να βομβαρδίζονται συνεχώς από αυτά. Από κει και πέρα, η διάγνωση απαιτεί εξειδικευμένη και λεπτομερή αξιολόγηση γιατί το γεγονός πως κάποιος δεν μπορεί να συγκεντρωθεί δε σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ΔΕΠ (Blew&Kenny, 2006).

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα παρατηρείται μια αύξηση στις παραπομπές από σχολεία και γονείς για ΔΕΠ και ΔΕΠ-Υ. Η διαταραχή όμως δεν είναι τόσο συνηθισμένη όσο δείχνουν οι παραπομπές για αξιολόγηση.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ένα παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στην τάξη ή στο σπίτι κατά τη διάρκεια της μελέτης:
1. Βαριέται.
2. Δεν το ενδιαφέρουν κάποια μαθήματα και δυσκολεύεται να βρει κίνητρο για να ασχοληθεί με αυτά.
3. Είναι θύμα bullying.
4. Το απασχολούν οικογενειακά θέματα.
5. Έχει άλλες συναισθηματικές ή συμπεριφορικές δυσκολίες.
6. Έχουμε απαιτήσεις από αυτό που ξεπερνούν την ηλικία του. Η προσοχή και η συγκέντρωση οριοθετείται διαφορετικά σε κάθε ηλικία, με τις μικρότερες ηλικίες να έχουν λιγότερη διάρκεια συγκέντρωσης και προσοχής.
7. Χρειάζεται γυαλιά ή δεν ακούει καλά.
8. Ως χαρακτήρας χρειάζεται ένα ήσυχο περιβάλλον για να συγκεντρωθεί και δεν του το παρέχουμε (μικρά αδέρφια που παίζουν, τηλεόραση ανοιχτή, πολλή φασαρία στην τάξη).

Υπάρχουν επίσης πολύ σημαντικές έρευνες που καταδεικνύουν τις επιπτώσεις που έχουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και η αλόγιστη έκθεση στις οθόνες (MTACooperativeGroup, 2004). Έχει διαπιστωθεί ότι τα παιδιά που κάνουν χρήση οθονών και παίζουν παιχνίδια από μικρή ηλικία και για πολλές ώρες, έχουν μειωμένη προσοχή και συγκέντρωση σε σχέση με συνομήλικούς τους. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δημιουργούν διαφορετικές νευροσυνδέσεις στον εγκέφαλο των παιδιών οι οποίες επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητά τους να συγκεντρωθούν σε κάτι βαρετό και αδιάφορο (Thornicroft, 2006). Τα παιχνίδια έχουν γρήγορη κίνηση, δράση, χρώματα και ήχους.

Ο εγκέφαλος μαθαίνει να λειτουργεί σε τέτοιους ρυθμούς και δεν μπορεί να προσαρμοστεί όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα βιβλίο ή με μια δασκάλα που απλά μιλάει. Αυτό όμως δεν είναι ΔΕΠ-Υ.Μοιάζει αρκετά και έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά, αλλά δεν είναι Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής. Είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό. Άρα λοιπόν, πριν δοθεί διάγνωση, πρέπει να εξεταστούν όλες οι παράμετροι. Μια λάθος διάγνωση οδηγεί σε λάθος αντιμετώπιση. Δεν εξηγείται κάθε διάσπαση προσοχής με ΔΕΠ και δεν αντιμετωπίζεται κάθε διάσπαση με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετωπιστεί η ΔΕΠ.

Χρειάζεται λοιπόν να ξέρουμε ότι η ΔΕΠ και η ΔΕΠ-Υ είναι βιολογικές, νευρολογικές διαταραχές που δυσκολεύουν πολύ τη ζωή των παιδιών και των ενηλίκων που τις βιώνουν. Ειδικά για τους μαθητές είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξελιχθούν μέσα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τους παρέχει ελάχιστη βοήθεια. Η σωστή βοήθεια είναι απαραίτητη όχι γιατί το παιδί δεν είναι ικανό ή τεμπελιάζει, αλλά γιατί αντιμετωπίζει μια πραγματική διαταραχή. Αν, για παράδειγμα, το παιδί έχει μυωπία, θα βάλει γυαλιά και θα καθίσει στα μπροστινά θρανία. Αν το παιδί έχει ΔΕΠ ή ΔΕΠ-Υ θα πρέπει να έχει παραπάνω ώρα σε ήσυχο περιβάλλον όταν γράφει και να κάθεται επίσης στα μπροστινά θρανία.

Πολλοί θεωρούν ότι αν πάρουν μια διάγνωση ΔΕΠ, χωρίς όμως η διαταραχή να υφίσταται, θα διευκολύνουν το παιδί τους. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη. Τα άτομα με ΔΕΠ δυσκολεύονται αρκετά σε πολλούς τομείς της ζωής τους, (σχολείο, σχέσεις, εργασία). Η διαχείριση της ΔΕΠ κρατά μια ζωή και στην πορεία γίνεται πιο εύκολη γιατί το άτομο εκπαιδεύεται να την διαχειρίζεται. Θα ήταν ευχής έργον να λυνόταν το πρόβλημα μόνο με την παροχή επιπλέον χρόνου στις εξετάσεις και στα διαγωνίσματα. Η παροχή χρόνου δεν είναι διευκόλυνση ούτε προνόμιο, είναι επιτακτική ανάγκη (Henderson&Thornicroft, 2009)! Κανένας μαθητής με αληθινή ΔΕΠ δεν νιώθει τυχερός επειδή έχει μισή ώρα παραπάνω. Και όταν φαίνεται ότι η ΔΕΠ εξαφανίζεται απλώς με τον παραπάνω χρόνο, τότε δεν ήταν ΔΕΠ εξ αρχής.

Πάντα αξίζει τον κόπο να αξιολογούμε γιατί ένα παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί και να αποδώσει όπως πρέπει, ανεξάρτητα αν έχει ΔΕΠ ή όχι. Δεν πρέπει όμως να μπαίνουν ταμπέλες αυθαίρετα και να γίνεται κατάχρηση διαγνώσεων και παροχών. Νομίζουμε ότι εξυπηρετούμε το παιδί ή ότι το διευκολύνουμε, ενώ στην ουσία παραβλέπουμε άλλα προβλήματα, ή ακόμα χειρότερα, του μαθαίνουμε πώς να αποφεύγει τις υποχρεώσεις του.

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400

 

youtube channel