Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Υγεία>>Μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος

banner roots

Μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος
30.03.2018 | 21:08

Μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Υγεία

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας

Μέρος Α'
Εποχική Λοιμώδης Νόσος

Ο κάθε γιατρός πάντοτε σε εμπύρετα νοσήματα να έχει στην διαφορική διάγνωση του, και την μηνιγγίτιδα για να τεθεί άμεσα η διάγνωση και η εισαγωγή στο νοσοκομείο για να αρχίσει γρήγορα η θεραπεία, διότι πολλές φορές παρά τις προσπάθειες των γιατρών έχουμε δυσάρεστα αποτελέσματα θάνατο ή και αναπηρίες όπως κώφωση ή εγκεφαλική βλάβη με ισόβια αναπηρία.

Η μηνιγγίτιδα είναι φλεγμονή των μηνίγγων του εγκέφαλου είναι συνήθως εποχιακή λοιμώδης νόσος της οποίας τα περισσότερα κρούσματα παρουσιάζονται κυρίως στο τέλος του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Αιτιολογικός παράγων στη μολυσματική αυτή λοιμώδης νόσος είναι ιοί και μικρόβια. Μεταδίδεται από υγιείς μικροβιοφορείς γιατί σε ποσοστό 3- 15% των ανθρώπων φέρουν στον ρινοφάρυγγα τους τον μηνιγγιτιδόκοκο χωρίς αυτοί να είναι άρρωστοι. Τα σταγονίδια αυτών των φορέων τα οποία εκπέμπονται με την ομιλία, τον βήχα και το φτάρνισμα είναι φορτισμένα με το μικρόβιο και έτσι διασπείρεται στο περιβάλλον το μικρόβιο.

Οι φορείς δεν εμφανίζουν κλινικά συμπτώματα της νόσου εκτός μόνο λίγα άτομα ευαίσθητα προς το μικρόβιο αυτό. Η νόσος είναι δύσκολο να διαγνωστεί γιατί τα συμπτώματα είναι μη ειδικά και ομοιάζουν με αυτά της Γρίπης με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η διάγνωση της Μηνιγγίτιδας σε πρώιμο στάδιο. Από τη νόσο αυτή κινδυνεύουν Βρέφη Νήπια και νεαροί ενήλικες. Εμφάνιση της νόσου εξαρτάται από το είδος του μικροβιακού στελέχους, την φυσική άμυνα του οργανισμού, την ευπάθεια την οποία έχει προς το μικρόβιο, την κόπωση, την κακουχία και την συχνή παρουσία σε κλειστούς χώρους όπου υπάρχει συνωστισμός ατόμων (σχολεία, στρατόπεδα, κινηματόγραφους κ.α.). Ο χρόνος επώασης είναι 2-10 ημέρες, αλλά συνήθως εμφανίζονται τα συμπτώματα 3-5 ημέρες μετά την μόλυνση.

Η περίοδος μεταδόσεως της νόσου αρκεί για όσο διάστημα το μικρόβιο αποβάλλεται με τις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις του αρρώστου. Μετά από την έναρξη της θεραπείας ο μικροοργανισμός σταματά να αποβάλλεται μέσα στις επόμενες 24-48 ώρες. Εργαστηριακώς η μηνιγγίτιδα διαχωρίζεται εις την Ιογενή και την μικροβιακή μηνιγγίτιδα. Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι πιο συχνή η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά, αλλά είναι λιγότερο σοβαρή. Οι ιοί οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν μηνιγγίτιδα είναι μετά από κλινικές και εργαστηριακές μελέτες, οι ιοί της ανεμοβλογιάς, της παρωτίτιδας, της ιλαράς αλλά και διάφοροι εντεροιοί.

Η μικροβιακή ή βακτηρίαση μηνιγγίτιδα είναι πιο σοβαρή και λιγότερο συχνή. Τρία μικρόβια προκαλούν μικροβιακή μηνιγγίτιδα 1- ο αιμόφιλος της ινφλουέντσας ο οποίος προσβάλει πολύ μικρά παιδιά 2-ο πνευμονιόκοκκος 3-ο μηνιγγιτιδόκοκος με (5 κυρίως τύπους Οροομάδες Α, Β, C, Y, W), ο οποίος προκαλεί λίγα κρούσματα αλλά μπορεί να προκαλέσει επιδημίες. Η Οροομάδα Β είναι η επικρατέστερη σε όλη την Ευρώπη με ποσοστό 90% και εμφανίζεται σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η συμπτωματολογία μεταξύ ιογενούς και μικροβιακής μηνιγγίτιδας είναι ίδια και ο διαγνωστικός διαχωρισμός γίνεται μόνο με εργαστηριακές εξετάσεις στο νοσοκομείο.

Τα συμπτώματα

Η νόσος είναι ύπουλη έχουμε αιφνίδια ή σταδιακή έναρξη αυτής με υψηλό πυρετό, - δυνατό πονοκέφαλο-ναυτία - εμετοί -αυχενική δυσκαμψία, συχνά εμφανίζεται εξάνθημα ενώ πολλές φόρες παρουσιάζεται παραλήρημα και κώμα. Είναι δυνατόν να έχουμε και την κεραυνοβόλο μορφή η οποία παρουσιάζει αιφνίδια καταβολή των δυνάμεων και φαινόμενα κυκλοφοριακής καταπληξίας.

Αυτά τα συμπτώματα παρατηρούνται στα μεγαλύτερα παιδιά. Στα βρέφη και νεογνά τα συμπτώματα είναι άτυπα με πυρετό, ανορεξία, λήθαργο, ενώ τα μωρά είναι υποτονικά η ευερέθιστα. Μεγάλη είναι η θνησιμότητα περίπου 50%, εάν δεν γίνει γρήγορα η διάγνωση και θεραπεία. Εάν αμέσως αρχίσει θεραπεία τότε η θνησιμότητα περιορίζεται και φθάνει το 10%. Είναι απαραίτητο η θεραπεία να αρχίσει αμέσως εάν κλινικά υπάρχει υποψία της νόσου και μάλιστα με αντιβιοτικά τα οποία θα καλύπτουν και τις μήνιγγες και από άλλα μικρόβια όπως (πνευμονιόκοκκο αιμόφιλο), γιατί αργεί η εργαστηριακή επιβεβαίωση για το είδος του μικροβίου. Τα αντιβιοτικά τα οποία χρησιμοποιούνται θεραπευτικώς με καλά αποτελέσματα είναι η Πενικιλίνη και η Αμπικιλίνη. Προληπτική και προφυλακτική χορήγηση των αντιβιοτικών γίνεται μόνο σε άτομα του στενού περιβάλλοντος του αρρώστου και όχι σε όλα τα άτομα.

Μάρτιος 2018

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400

 

youtube channel