Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Πολιτισμός>>Leonard Cohen: Ο ποιητής που μας χόρεψε «ως το τέλος της αγάπης»

banner roots

Leonard Cohen: Ο ποιητής που μας χόρεψε «ως το τέλος της αγάπης»
11.11.2016 | 17:29

Leonard Cohen: Ο ποιητής που μας χόρεψε «ως το τέλος της αγάπης»

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Πολιτισμός

Της Αντιγόνης Καρατάσου

«Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Ελπίζω να μην γίνει δύσκολα. Κάπου εδώ είναι το τέλος για μένα» είχε πει ο Λέοναρντ Κοέν πριν από λίγο καιρό στο New Yorker. Τα ξημερώματα, σαν «έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος» εκείνος μάς αποχαιρέτησε για πάντα και η οικογένειά του ανακοίνωσε την πραγματικά μεγάλη απώλεια στο twitter:

«Με βαθιά θλίψη, αναφέρουμε ότι πέθανε ο θρυλικός ποιητής, τραγουδοποιός και καλλιτέχνης Λέοναρντ Κοέν. Χάσαμε έναν από τους πλέον σεβαστούς και δημιουργικούς οραματιστές της μουσικής.

Μνημόσυνο θα γίνει στο Λος Άντζελες μετά από λίγο καιρό. Η οικογένεια ζητά διακριτικότητα κατά τη διάρκεια του πένθους της».

Ο καναδός ποιητής πέθανε την ίδια μέρα με τον έλληνα Γιάννη Ρίτσο (11/11/1990). Ο ίδιος αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και είχε ζήσει εδώ, σε ένα σπίτι που είχε αγοράσει στην Ύδρα και έπαιζε κιθάρα σε μαγαζάκια του νησιού κατά τη δεκαετία του ‘60.

«Hineni, hineni. Είμαι έτοιμος Κύριε» τραγούδησε στον τελευταίο του δίσκο. Είναι η απάντηση του Αβραάμ όταν ο Θεός τον καλεί να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ. Μόλις ένα μήνα πριν, στις 13 Οκτωβρίου, ο Κοέν αναφέρθηκε στη φράση αυτή που για τον ίδιο υποδηλούσε «διάθεση να υπηρετήσει» και που αποτελεί παγκόσμια θέληση.

Είχε ονομαστεί «ο αρχιερέας του πάθους» και η «νονός της κατήφειας». Έπεφτε στα δίχτυα της κατάθλιψης και της αυτο-αποδοκιμασίας, κάτι που προσέδιδε στους στίχους του αδιόρατη μελαγχολία και τους έκανε αγαπητούς.

Η δισκογραφική του εταιρεία Sony Music δήλωσε περήφανη για την παρουσία του στην τέχνη πάνω από από έξι δεκαετίες. «Ήταν ένας απαράμιλλος καλλιτέχνης, του οποίου η εντυπωσιακή δημιουργία είχε αγκαλιαστεί από γενιές και γενιές φαν, αλλά και καλλιτεχνών» δήλωσε εκπρόσωπός της

«Ο πατέρας μου απεβίωσε ειρηνικά στο σπίτι του στο Λος Άντζελες με τη γνώση ότι είχε ολοκληρώσει αυτό που ένιωθε και ότι ο τελευταίος του δίσκους ήταν ένας από τους καλύτερους δίσκους του» έγραψε ο γιος του σε μια δήλωση για το Rolling Stone. «Έγραφε μέχρι τις τελευταίες του στιγμές με αυτό το μοναδικό του χιούμορ».

«Απαράμιλλος στη δημιουργικότητα, τη διορατικότητα του και την ανατριχιαστική ειλικρίνεια, ήταν ένας αληθινός οραματιστής του οποίου η φωνή θα μας λείψει οδυνηρά», έγραψε ο διευθυντής του περιοδικού, Robert Kory. «Είχα την ευλογία να είναι φίλος μου και να γνωρίσω από κοντά αυτό το τολμηρό καλλιτεχνικό πνεύμα, κάτι που για μένα ήταν μοναδικό δώρο. Αφήνει μια τεράστια κληρονομιά με το έργο του, που θα εμπνεύσει και θα θεραπεύσει τις επόμενες γενιές».

Ανάλογη επιρροή είχε μόνο ο Μπομπ Ντύλαν και στην ποιητικότητα των στίχων του μπορεί να τον συναγωνιστεί μόνο η Τζόνι Μίτσελ.

Σε  μια συνέντευξή του τον Πολ Ζόλο, έλεγε: «Υπάρχουν πάντα τραγούδια που έχουν νόημα για κάποιον. Οι άνθρωποι φλερτάρουν, βρίσκουν τις συζύγους τους, κάνουν παιδιά, πλένουν τα πιάτα, περνάνε τη μέρα τους με τραγούδια που εμείς μπορεί να βρίσκουμε ασήμαντα. Όμως η σημασία τους επιβεβαιώνεται από άλλους. Υπάρχει πάντα κάποιος που επιβεβαιώνει τη σημασία ενός τραγουδιού παίρνοντας μια γυναίκα στα χέρια του ή βγάζοντας τη νύχτα του μ’ αυτό. Αυτό είναι που προσδίδει μεγαλοπρέπεια στο τραγούδι. Δεν είναι τα τραγούδια που προσδίδουν μεγαλοπρέπεια στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Η ανθρώπινη δραστηριότητα προσδίδει μεγαλοπρέπεια στο τραγούδι».

Εργατικός και αφοσιωμένος στην τέχνη του, εξηγούσε πώς συνθέτει:

«Γράφω συνεχώς. Και καθώς το τραγούδι ξεδιπλώνεται, δεν κάνω τίποτα άλλο από το να γράφω. Θα ήθελα να είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που γράφουν τραγούδια γρήγορα. Αλλά δεν είμαι. Οπότε μου παίρνει πολύ χρόνο να ανακαλύψω τι είναι το τραγούδι. Έτσι, τον περισσότερο μου χρόνο δουλεύω.

Για να βρω ένα τραγούδι, το οποίο να μπορώ να τραγουδήσω, να εξάψει το ενδιαφέρον μου, να διαπεράσει την πλήξη που βιώνω με τον εαυτό μου και την αδιαφορία μου για τις ίδιες μου τις απόψεις, το τραγούδι αυτό πρέπει να μου μιλήσει με τη γλώσσα του επείγοντος. Για να μπορέσω να βρω αυτό το τραγούδι, για το οποίο πραγματικά θα ενδιαφερθώ, χρειάζονται πολλές εκδοχές του και αφαίρεση πολλών επιστρώσεων». 

Και πιο κάτω:

«Αλλά γιατί δε θα ‘πρεπε να είναι η δουλειά σκληρή; Σχεδόν όλων των ανθρώπων η δουλειά είναι σκληρή. Αποσπάται κανείς από την ιδέα ότι υπάρχει κάτι που το λένε έμπνευση, που έρχεται γρήγορα και εύκολα. Και κάποιοι άνθρωποι το έχουν αυτό το χάρισμα. Εγώ δεν το έχω. Έτσι πρέπει να δουλέψω πολύ σκληρά για να προκύψει το καλό τραγούδι».  

Ο πατέρας του Λέοναρντ Κοέν ήταν ευκατάστατος εβραίος έμπορος υφασμάτων. Σε ηλικία έξι ετών, τον έχασε και αυτό τον σημάδεψε για όλη του την ζωή. Έφηβος έμαθε κιθάρα και έγινε μέλος του μουσικού γκρουπ Buckskin Boys, το οποίο έπαιζε μουσική κάντρυ. Αργότερα, τον καιρό που ήταν σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο McGill, εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα που τον έκαναν γνωστό στους καναδικούς λογοτεχνικούς κύκλους. Το 1963 εγκαταστάθηκε στην Ύδρα, όπου συνέχισε να γράφει. Με το μυθιστόρημα Beautiful Losers (Θαυμάσιοι αποτυχημένοι, 1966), γνώρισε την παγκόσμια επιτυχία ως συγγραφέας. Ωστόσο, το 1967 αποφάσισε να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ για να αφοσιωθεί στην μουσική. Σε συναυλίες φολκ στις ΗΠΑ το 1967, η τραγουδίστρια Τζούντυ Κόλλινς (Judy Collins) έκανε γνωστό το τραγούδι του Κόεν Suzanne. Έτσι την ίδια χρονιά, ο Leonard Cohen μπόρεσε να κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Songs of Leonard Cohen. Ακολούθησαν πολλοί άλλοι δίσκοι, μεταξύ των οποίων και ο δίσκος Songs of Love and Hate που περιέχει το τραγούδι - ύμνο στην αγάπη και τη μοναξιά Famous Blue Raincoat (1971) με την φωνή της Τζένιφερ Γουαρνς (Jennifer Warnes). 

Το 1992 κυκλοφόρησε τον πιο πολιτικοποιημένο δίσκο του με τίτλο The Future, και δύο χρόνια κατόπιν αποφάσισε να γίνει βουδιστής, μέχρι που χειροτονήθηκε μοναχός. Αλλά το 1999 εγκατέλειψε τον μοναστικό βίο, για να εκδώσει δύο ακόμα δίσκους. Το 2005, το όνομα του Cohen βρέθηκε ξανά στις στήλες των εφημερίδων, επειδή ο επί χρόνια μάνατζέρ του τον εξαπάτησε κλέβοντας το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του καλλιτέχνη. Ο Cohen δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά ήταν πατέρας δύο παιδιών, του Άνταμ (1972) και της Λόρκα (1974), που απέκτησε με την Σούζαν Έλροντ (Suzanne Elrod). 

Μια μεγάλη περιπέτεια πέρασε το 2008 όταν ανακάλυψε πως η μάνατζέρ του είχε καταχραστεί πέντε εκατομμύρια δολάρια. Με το πείσμα και την εργατικότητα που τον διακατείχαν, έκανε μια τεράστια παγκόσμια περιοδεία και κατάφερε να ανακάμψει οικονομικά.Το 2010 τιμήθηκε με Τιμητικό Γκράμι για το σύνολο της προσφοράς του. 

Παρότι επηρέασε πολλούς μουσικούς και του αποδόθηκαν πολλές τιμές, όπως η εισαγωγή του στο Rock & Roll Hall of Fame και η απονομή του μεταλίου Order of Canada, της δεύτερης υψηλότερης διάκρισης σε πολίτη του Καναδά, τα τραγούδια του Cohen με την folk-rock μουσική του και τα ενίοτε σκοτεινά συναισθήματα έμπαιναν στα τσαρτς της μουσικής πολύ σπάνια. Το πιο γνωστό τραγούδι του, "Hallelujah", στο οποίο ανακαλεί τον βασιλιά Δαβίδ της Βίβλου και όπου παραλληλίζει την σωματική έλξη με την επιθυμία για πνευματική σύνδεση, έχει εκτελεστεί εκατοντάδες φορές από πολλούς καλλιτέχνες, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το 1984. 

Ο Cohen είχε εκδώσει τον τελευταίο μεγάλο δίσκο του, τον 14ο, πριν από λίγο καιρό με τίτλο You Want It Darker, ενώ είχε εμφανιστεί στη σκηνή στις αρχές του χρόνου.

 

Πηγή: liberal.gr

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400

 

youtube channel