Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Πολιτισμός>>«Αδαμαντία»

banner roots

«Αδαμαντία»
20.03.2016 | 14:09

«Αδαμαντία»

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Πολιτισμός

Tης Όλγας Μοσχοχωρίτου

Είναι πολλοί οι θεατρικοί μονόλογοι και μάλιστα γυναικών, που βρήκαν μια θέση στις θεατρικές μας σκηνές τη φετινή σεζόν. Μπορεί να είναι η ανάγκη των καιρών για οικονομίες κλίμακος, μπορεί και η ανάγκη όλων μας να αφουγκραστούμε τις προσωπικές ζωές των άλλων, αυτών των απλών ανθρώπων και κυρίως των γυναικών που η τέχνη της επιβίωσης θεωρήθηκε ύψιστο ταλέντο. Είναι η συμπύκνωση του αγώνα και του ηρωισμού της καθημερινής ζωής που εκτυλισσόταν δίπλα και παράλληλα με τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του 20ού αιώνα.

Η ιστορία της κυρίας Αδαμαντίας λοιπόν μάς γοήτευσε εκτός από αυτή καθεαυτή και για την ιστορία της ανακάλυψης του πρωτογενούς της υλικού. Όπως γράφει ο Κωστής Καπελώνης στα συρτάρια των γραφείων της οδού Φρυνίχου, ανακαλύφτηκαν 120 γράμματα που έστελνε από την Ελλάδα, στη διάρκεια μιας δεκαετίας, κάποια κυρία Αδαμαντία στον άντρα της στην Αίγυπτο. Ετσι παρέδωσε στον Παναγιώτη Μέντη το υλικό, ο οποίος φυσικά το διαμόρφωσε και το επεξεργάστηκε δραματουργικά, προσθέτοντας μια νότα καθημερινής Κλυταιμνήστρας στο πρόσωπό της. Πρόσθεσε ακόμη τη νοσταλγία του ίδιου του Θεάτρου Τέχνης, του χώρου και των αναμνήσεων της διδασκαλίας του Κουν, στο στόμα της πρωταγωνίστριας και πρώην μαθήτριάς του, της Μάνιας Παπαδημητρίου.Ετσι η Μάνια, η ηθοποιός, από τη σκηνή της νεότητάς της, μεταμορφώνεται σε κυρία Αδαμαντία, διαβαίνει τις δεκαετίες από τη Λήμνο στην Αίγυπτο του Νάσερ και την Ελλάδα του Καραμανλή, του Εμφυλίου και του Παπανδρέου με μόνο στόχο να επιβιώσει η ίδια και τα παιδιά της. Η μεγάλη Ιστορία που γράφεται γύρω της την αφορά μόνο σε ό,τι αφορά την ευελιξία της να προσαρμόζεται. Παράλληλα η εξιστόρηση βγάζει στην επιφάνεια τις κρυμμένες επιθυμίες και τους πόθους μιας γυναίκας που στερείται τον άνδρα της αλλά δεν είναι διατεθειμένη να στερηθεί την ικανοποίηση της θηλυκότητάς της. Η ερμηνευτική δεινότητα της Μάνιας Παπαδημητρίου, η εύκολη μεταμόρφωσή της, η μετάπτωση από το λυρικό στο κωμικό και από την συγκίνηση στην αποστασιοποίηση μαζί με τα τραγούδια του Σταύρου Σιόλα ζωντάνεψε ένα πρόσωπο που κάποτε υπήρξε ή θα μπορούσε να είχε υπάρξει. Αλλωστε αυτή είναι η μαγεία του Θεάτρου. Δημιουργεί αθάνατα πρόσωπα, κάθε φορά που τους δίνει σκηνική υπόσταση.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ

Πηγή: imerisia.gr

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400

 

youtube channel