Το αφιέρωμα φωτίζει τη μοναδική σχέση του νησιού με την παράδοση, τη φύση και τη γαστρονομία. Από τους κεχαγιάδες και τις ιστορικές μάντρες που διατηρούν την αγροτική αυτάρκεια αιώνων, μέχρι τη φυλή «Ορεινό Λήμνου», που πρόσφατα αναγνωρίστηκε επίσημα, η Λήμνος είναι ένα ζωντανό παράδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης. Ένας τόπος με πλούσια πολιτισμική και περιβαλλοντική κληρονομιά, στον οποίο η παραγωγή τροφής και η αρμονία με το φυσικό περιβάλλον πορευόνται στον χρόνο χέρι-χέρι.
Το αφιέρωμα:
Νησί κατοικημένο από την αρχαιότητα, με μύθους και ιστορίες, κατακτητές και αγώνες, είχε μέχρι πρόσφατα αξιοθαύμαστη αυτάρκεια και αποκαλύπτει μια πλούσια γαστρονομική παράδοση.
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσεις την πρώτη επαφή με το τοπίο της Λήμνου. Το πιο θηλυκό νησί του Αιγαίου, γεμάτο καμπύλες, χωρίς αιχμές και αγριάδες, διατρέχεται από χαμηλούς λόφους, διαφορετικά τοπία ξεπηδούν όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα, δέντρα, φυτά και στάχυα κυματίζουν, ζώα βόσκουν αμέριμνα, κότες και κοκόρια κινούνται παντού, σε δρόμους και εξοχές. Βρεθήκαμε στη Μύρινα καλεσμένοι από το MedINA, το Μεσογειακό Ινστιτούτο για τη Φύση και τον Άνθρωπο, που υλοποιεί ένα μεγάλης έκτασης πρόγραμμα που αφορά σε Αειφόρα Αγροδιατροφικά Συστήματα σε όλη την Ελλάδα, με τη Λήμνο να θεωρείται από τους ίδιους περιοχή-παράδειγμα.
Παρακολουθήσαμε μαζί με τους νησιώτες τις Γιορτές Λημνιάς Γης, τις εκδηλώσεις για τη γιορτή λήξης της πρώτης φάσης του Terra Graeca: Small Farm to Market, που υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Λάτση, και γνωρίσαμε από κοντά ανθρώπους της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής του νησιού.
Οι κεχαγιάδες και οι μάντρες τους
Οι μάντρες της Λήμνου συγκροτούν τον πυρήνα ενός συστήματος οργάνωσης του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα του νησιού, το οποίο καθορίζουν περιβαλλοντικοί και πολιτισμικοί παράγοντες. Γύρω από τη μάντρα αναπτύσσεται ένα σύστημα κτιριακών εγκαταστάσεων, βοσκοτόπων, καλλιεργειών και ανθρώπινων σχέσεων, που δρουν συμπληρωματικά και επέτρεψαν στους ανθρώπους να επιβιώνουν για αιώνες. Οι πρώτες αναφορές στις μάντρες και το σύστημα διαχείρισής τους στη Λήμνο εντοπίζονται σε μοναστηριακά πρακτικά του 13ου αιώνα, ενώ ο κεχαγιάς, όπως αυτός εμφανίζεται στη Λήμνο κατά τους τελευταίους αιώνες, θα μπορούσε να θεωρηθεί η εξέλιξη του παροίκου των υστεροβυζαντινών χρόνων.
Οι κεχαγιάδες είτε διαθέτουν ιδιόκτητες μάντρες είτε τις νοικιάζουν και μαζί με τους μικρομεσαίους παραγωγούς του νησιού διατηρούν έναν μικρό αριθμό ζώων και κτημάτων, που λειτουργούν συμπληρωματικά στον κύριο οικονομικό κορμό της οικογένειας. Οι μάντρες διατηρούν μέχρι σήμερα τον ρόλο που παραδοσιακά διαδραμάτιζαν, αυτόν της εξυπηρέτησης των αναγκών των κεχαγιάδων. Αποτέλεσαν και αποτελούν πυρήνα ολόκληρης της αγροτικής Λήμνου, χώρο της πρωτογενούς
παραγωγής, σημείο συνάντησης των δύο κυρίαρχων κοινωνικών ομάδων της Λήμνου, του κεχαγιά και του αφεντικού, του ιδιοκτήτη της γης εντός της οποίας βρίσκεται η μάντρα.
Το ορεινό πρόβατο της Λήμνου
Στην ορεινή περιοχή Βίγλα ζουν πρόβατα που διαφοροποιούνται χαρακτηριστικά από τα υπόλοιπα που εκτρέφονται στα τρία νησιά του Βορείου Αιγαίου. Στη μάντρα της Ελευθερίας Ματζάρη «συστηθήκαμε» με το κοπάδι τους, πρόβατα μεσαίου μεγέθους, με λευκό χρώμα και πιο σκουρόχρωμα άκρα και κεφάλι. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ανήκουν σε αυτόχθονη φυλή, από τον αρχικό τοπικό πληθυσμό της Λήμνου που αναφέρεται σε ιστορικές πηγές και από τους παλαιότερους προβατοτρόφους. Η απόφαση αναγνώρισης της φυλής προβάτου «Ορεινό Λήμνου» υπεγράφη το 2022 και έτσι σήμερα τα κοπάδια χαίρουν προστασίας και αναγνωρισιμότητας.
Μαζί με τα πρόβατα, στη μάντρα της οικογένειας της Ελευθερίας ζει και ένας μεγάλος αριθμός κατσικιών, συνηθισμένων στην ανθρώπινη παρουσία, που μάλιστα την ώρα που ήμασταν κοντά τους έπαιρναν χαριτωμένες πόζες για φωτογραφικά κλικ. Το μελίχλωρο που δοκιμάσαμε εκεί ήταν πραγματικά εξαιρετικό, όπως και τα βραστά αυγά από τις κότες τους, οι μικρές ντόπιες ντομάτες και το ζυμωτό ψωμί.
Διαβάστε ΕΔΩ, ολοκληρο το αφιερωμα του περιοδικού
