05:52
Λήμνος και κόλπος του Κέρους. Πριν ο ήλιος ακουμπήσει στο νερό, ίσα που πρόλαβα τον πρώτο σερφίστα που άφηνε τη θάλασσα και ταξίδευε με την αετοσανίδα του στα κύματα του αέρα. Το κερατοειδές σχήμα του κόλπου, αυτό που τον βάφτισε, σε συνδυασμό με τα ρηχά νερά κάνει τον τόπο ιδανικό για χαμηλές πτήσεις και υψηλή αδρεναλίνη.
06:08
Έστησα τη μηχανή στον τρίποδα και πήρα μια selfie εικόνα με τα φτερά του αετού να τα τινάζει το φρέσκο μελτέμι στην πρωινή του επιδρομή στο Αιγαίο. Το κόκκινο έβαφε αργά και μεθοδικά το γαλάζιο. Σανίδα, αετός, αιολική ενέργεια και τρέλα για ζωή είναι τα βασικά συστατικά του αθλήματος. Δύο βουλγαρικές σχολές και μία ελληνική ετοιμάζουν εδώ, στον πανευρωπαϊκό αυτόν προορισμό σώματα για πλοήγηση. Κι όταν σιωπαίνουν τα μελτέμια βγαίνουν ποδήλατα στο χωμάτινο δρόμο δίπλα στη Χορταρόλιμνη, βγαίνουν και κυάλια για παρατήρηση των πουλιών που δε συστήθηκαν ποτέ σε κυνηγούς.
12:31
Ο μικρός Ίκαρος μια έφευγε με ταχύτητα προς τον ουρανό και μια βουτούσε με ορμή στα νερά του κόλπου. Πάνω από δύο ώρες ο πατέρας εκπαιδευτής του πολεμούσε με τον δυνατό αέρα για να κερδίσει ο νέος τη μαεστρία της πολυπόθητης ισορροπίας.
14:25
Και ενώ η πανδημία έβαλε φρένο σε πολλών διακοπές, ο κόλπος του Κέρους δίνει έναν αέρα ξεγνοιασιάς μέσα από το χρώμα του και τους πολλούς ήδη επισκέπτες που φουσκώνουν αετούς, σηκώνουν τα δάχτυλα ψηλά, μετράνε ταχύτητες και ορμάνε στα κύματα.
14:58
Νερά τιρκουάζ, άμμος χρυσαφένια και πολύχρωμα πανιά που σέρνουν τους λάτρεις του αθλήματος. Κι όλα αυτά ακριβώς απέναντι από τις αλυκές που φιλοξενούν φλαμίνγκο δίπλα στις περιπατητικές και ποδηλατικές διαδρομές της ζώνης Natura. Και στο βαθύτερο βυθό του θαλάσσιου Θεματικού Πάρκου ανεμίζουν τα λιβάδια της Ποσειδωνίας, καταφύγιο για περισσότερα από 1.200 θαλάσσια είδη. Φυσικός σύμμαχος ενάντια στις κλιματικές αλλαγές που παράγουν μεγάλες ποσότητες οξυγόνου, απορροφώντας διοξείδιο του άνθρακα, προστατεύουν τις ακτές από τη διάβρωση και προσφέρουν ενέργεια στην τροφική αλυσίδα.
16:02
Δυνατή μουσική, φωτεινά γυαλιά, σαγιονάρες και T-shirt με σχήματα. Αυτή είναι η εικόνα στα μικρά χρωματιστά μαγαζάκια, τα φυτεμένα στην άμμο που σερβίρουν γρήγορο αλλά εκλεκτό φαγητό. Στις Lefkes, δυο ξυπόλητα βήματα από το Κέρος, το εγκώμιο του street food γράφεται από εκείνους που κουβαλάνε στη σανίδα του serf το burger και τη σαλάτα αντικαθιστώντας τα πιάτα της πόλης τους με χαρτοπετσέτες και χαρτί craft των 90 γραμμαρίων!
18:20
Στην Καλλιόπη, το χωριό που ανασαίνει από τον κόλπο μεγάλωσε και επέστρεψε ο Στέλιος Ρόκκος, που αφιερώθηκε σε ξύλινες, μαγικές κατασκευές τις μέρες που περνάει στη γενέτειρα. Θαύμασα την τέχνη του στο μεγάλο εργαστήρι. Και όταν ακούμπησε αργά τα χέρια του πάνω στο ξύλο, είδα μέσα από τον φακό τα νεύρα τους να ενώνονται:
«Αναπολώ την εποχή που με τον Γιάννη και τον Ρίκι ακολουθούσαμε τα μελτέμια στον κόλπο. Ήταν το 2005-2006. Λίγα χρόνια μετά το Κέρας άρχισε να γεμίζει με πανιά. Αν με ρωτάς, ίσως και να ήθελα την πρώτη εκείνη παρεΐστικη φάση, αλλά το ότι το χωριό απόκτησε κίνηση, οι φίλοι μου ασχολούνται με τουρισμό και ο κόλπος σφύζει από ζωή τα καλοκαίρια με κάνει σίγουρα να λέω «ναι» στο τώρα. Το θέμα όμως δε σταματάει εδώ...στο όλοι χαρούμενοι. Για να στηριχθεί σωστά αυτός ο ιδιαίτερος τουρισμός χρειάζεται “νοικοκύρεμα” και σοβαρότητα. Απορώ με τους επισκέπτες που αγαπάνε τόσο τον τόπο και το άθλημα, που παραβλέπουν την έλλειψη internet, την έλλειψη ναυαγοσώστη και το κακό οδικό δίκτυο. Ο τουρίστας που ξεκινάει να επισκεφτεί το νησί θα πρέπει να απολαμβάνει κάποιες στάνταρ παροχές και υπηρεσίες που είμαστε υποχρεωμένοι ως Λήμνιοι να τις παρέχουμε. Έτσι μόνο αυτός ο ιδιαίτερος εδώ τόπος θα πάρει αυτό που πραγματικά του αξίζει».
18:52
Άγιος Ερμόλαος, Άγιος Παύλος και Αγία Ευθυμία. Λευκά εκκλησάκια σηματοδότες στην άκρη της θάλασσας, σημάδια χαμένα στην ώχρα που καλύπτει τη βόρεια πλευρά του νησιού. Ο αέρας εδώ σαν πινέλο τραβάει γραμμές στη θάλασσα και μετατρέπει το τοπίο σε υδατογραφία αφήνοντας στα μάτια τις λεπτές αποχρώσεις του γαλάζιου που γίνεται μπλε και κυανό, γίνεται και ζαφείρι, ταλαιπωρώντας τον φακό της μηχανής.
21:00
Με τον ίδιο κόκκινο τρόπο που αναδύθηκε από τη θάλασσα ο ήλιος βουτάει πίσω από τις μαζεμένα σιτηρά της Καλλιόπης. Η εικόνα με το βαθύ κόκκινο, το μαύρο και την ευθεία του ελάχιστα φωτεινού δρόμου με πήγε πίσω στο Arizona Dream και στα φτερά ενός «αετού» που εκεί δεν κατάφερε να πετάξει.
