Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Ιστορίες>>Μια πορτοκαλί κλούβα

banner roots

Μια πορτοκαλί κλούβα
22.12.2012 | 15:11

Μια πορτοκαλί κλούβα

Συντάκτρια:  Κυριακή Κατσάκη
Κατηγορία: Ιστορίες

Από το  taxamenaepeisodia.wordpress.com

Άρχισε να βρέχει πάλι. Λες ότι το χρειάζονταν οι δρόμοι, για να γλιστρήσει πάνω τους και η τελευταία στεγνή διαδρομή. Πρέπει να προσαρμοστούμε στη νέα εποχή, δεν περπατάμε πια, ολισθαίνουμε. Ντυνόμαστε ζεστά και βγαίνουμε έξω. Προχωράς μπροστά και φωτογραφίζεις κάθε πολύχρωμο γκράφιτι, οι τοίχοι της πόλης δεν είναι πια επιφάνειες πρόσκρουσης, έχουν βάθος για να απορροφούν τους κραδασμούς. Εγώ από συνήθεια ψάχνω πάντα τις ασπρόμαυρες φιγούρες του Sonke, μέχρι και πριν λίγες μέρες μου θύμιζαν ένα σπίτι, τώρα χάθηκε και ο πίνακας και το σπίτι, πού να σου εξηγώ τώρα. Η βόλτα μεγαλώνει από μικρές λεπτομέρειες, στο Μοναστηράκι σε τραβάω σε όλα τα μαγαζιά με παλιά κόμιξ για να βρω Τεν Τεν, στου Ψυρρή μου αγοράζεις ζεστά κουλούρια και σιγοτραγουδάμε παλιά λαϊκά κάτω από φωτιστικά κρεμασμένα στον ουρανό, κάπως πρέπει να ξεγελάσουμε τον ρυθμό της πόλης μου λες, κάπως πρέπει να γελάσουμε.

Επιστροφή. Στην έξοδο της εθνικής τα αυτοκίνητα στριμώχνονται ανάμεσα σε πλανώδιους πωλητές άχρηστων gadgets. Στην έξοδο της εθνικής ένας άνθρωπος στριμώχνεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα με εκείνη την γνωστή λέξη γραμμένη σε χαρτόνι, εκείνη που βλέπεις πια παντού, εκείνη που νομίζαμε ότι δεν θα χρειαστεί να πούμε ποτέ και να την εννοούμε. Πεινάω. Οι οδηγοί βιάζονται, κορνάρουν, προσπερνούν. Οι οδηγοί δεν πεινάμε ή κι αν πεινάμε απέχουμε δυο γκαζιές δρόμο από το δικό μας πιάτο. Κόκκινο πάλι. Ο οδηγός μπροστά μου κατεβαίνει από την πορτοκαλί κλούβα κι εγώ ετοιμάζομαι να του κορνάρω, κρατάει μια τσάντα μανταρίνια κι εγώ ετοιμάζομαι να τον ειρωνευτώ, φωνάζει τον άνθρωπο με το χαρτόνι και του την δίνει. Νιώθω λίγος. Είμαι.

Δεν αρκεί μια πορτοκαλί κλούβα να μου δείχνει τον δρόμο, πρέπει να μάθω να την οδηγώ.

 

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400