Θα καθήσεις ύστερα σε ένα ξύλινο παγκάκι κι εγώ θα έρθω δίπλα σου και θα μου δείχνεις με το χέρι σου όλα εκείνα που πρέπει να ξεχάσουμε, αλλά περισσότερο εκείνα που πρέπει να θυμόμαστε και θα πάρουν πάλι όλα τις σωστές τους διαστάσεις. Το σπίτι θα είναι και πάλι σπίτι, με την πόρτα ανοιχτή κι ένα δέντρο που θα γεμίζει το φθινόπωρο με φύλλα την αυλή. Το ρολόι θα είναι και πάλι ρολόι, με τους δείκτες να γυρνάνε μαζί μας κι εμείς να γερνάμε εναντίον τους. Και η θάλασσα θα είναι και πάλι θάλασσα, με τα κύμματα να πολεμάνε την στεριά και εμείς να στεκόμαστε όρθιοι στην μέση της μάχης.
Και όταν θα μου τα έχεις δείξει όλα θα σταματήσω να σε ακολουθώ, γιατί εδώ που είμαστε δεν αρκεί να είμαι πίσω σου, πρέπει να μάθω να προχωράω δίπλα σου.