Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Ιστορίες

banner roots

Ιστορίες

03.02.2015 | 13:28

του Τσαλαπετεινού

Τρεις ώρες και βάλε, νωρίς το πρωί του Σαββάτου (24/1) στο πρακτορείο στον Κηφισό. Στα μπλε βρώμικα καθίσματα, κάτω από αλλεπάλληλα αναρτημένες αφίσες του Ποταμιού, περίμενα χαζεύοντας. Ετεροδημότες βιαστικοί στο δρόμο για τη χειμωνιάτικη κάλπη. Του Ναζιανζινού, την ανεπανάληπτη κάλπη. Έρχονταν με ταξί, με γιωταχι, με το λεωφορείο. Με μηχανές και παπάκια. Φορτωμένοι βαλίτσες, σάκους, ακόμα και μεγάλες νάιλον σακούλες παραγεμισμένες. Μετά από λίγο, επιβιβάζονταν κι έπειτα τα λεωφορεία αναχωρούσαν. Ο σταθμός άδειαζε, ησύχαζε, για να ξαναγεμίσει μετά από ώρα.

27.01.2015 | 15:45

του kapakapamoiri

H μ ρα που ανακαλύπτ ις ότι το γκατ λ ιψ το πληκτρολόγιο, ίναι μια μαύρη μ ρα.Πρ π ι να συνηθίσ ις πια στην ιδ α πως όλ ς οι υπ ροχ ς λ ξ ις σωσίβια, χουν χαθ ί στην αφιλόξ νη θάλασσα μιας λ υκής σ λίδας.

24.01.2015 | 14:02

γράφει το πορτατίφ

Περίεργο σαββατοκύριακο βροχερό, ποτέ δε θυμάμαι εκλογές με βροχή. Όλα τα άλλα όμως τα θυμάμαι. Γιατί πάλι θα γυρίσεις στο νησί να κυνηγάς κελεμπίες φαντασμάτων. Γιατί δεν είναι ότι πας να ψηφίσεις, ποτέ δεν πας στα αλήθεια για αυτό, αλλά να, είναι που θυμάσαι τους απόντες του Γραμματικού που γυρίστηκαν λίγο πιο κάτω από το σπίτι σου. Την καταραμένη παρέα έξι παιδικών φίλων να κάθονται την Κυριακή των εκλογών του '89 έξω από το εκλογικό κέντρο του Πασόκ. Εκεί ακριβώς που σε τραβολογούσε συνέχεια ο πατέρας σου. Τι ψάχνεις, για αναπαράσταση;

18.12.2014 | 19:09

Γράφει η Anna-Silia

Καθόμασταν σε ένα παγκάκι, στην Νέα Παραλία... Θεσσαλονίκη του 1970... φοιτητές...
Άστεγοι εραστές, καθώς ζούσαμε και οι δυο στα σπίτια των γονιών μας...
Φτώχεια, βάρβαρη...
Έτσι λοιπόν, καθόμασταν στα παγκάκια της Νέας Παραλίας, τρώγοντας σπόρια, καπνίζοντας χύμα τσιγάρα «Κιρέτσιλερ», φιλοσοφώντας, ψιλομαλώνοντας καμιά φορά και χαζεύοντας τους γλάρους...

14.12.2014 | 15:13

Γράφει η Σταυρούλα Σκαλίδη

Έρχεται μια ώρα που οφείλεις στον εαυτόν σου όταν όλα καταρρέουν, να βρεις από την αρχή το κουράγιο να οικοδομήσεις μια καινούρια εμπιστοσύνη. Πρώτα προς εσένα και μετά προς τους άλλους. Ιδίως όταν αυτοί οι μαγικοί άλλοι τυχόν σε απογοητεύσουν. Είναι τότε που εισπράττεις πολλαπλάσια αποτυχία μέσα σου γιατί αισθάνεσαι ότι δεν στάθηκες άξιος να επιλέξεις το πού να δείξεις την εμπιστοσύνη σου.

08.12.2014 | 15:57

Στέκομαι στη στάση του λεωφορείου με μια μικρή αμηχανία, κανονικά θα έπρεπε να χαζεύω τα διερχόμενα αυτοκίνητα και να περιμένω να στρίψουν μέχρι τα φώτα τους να πέσουν πάνω μου και να με τυφλώσουν, να παρατηρώ αν οι οδηγοί είναι μόνοι τους ή υπάρχει και συνοδηγός, αν είναι χαρούμενοι, σκεφτικοί ή απλά απορροφημένοι από την κίνηση, αν τσακώνονται, αν είναι εκνευρισμένοι ή γελάνε, αν χτυπούν με νευρικότητα το πάνω μέρος του τιμονιού περιμένοντας να ανάψει πράσινο, αν υπάρχει κανένας και στο πίσω κάθισμα. Ο ένας είναι αγρίμι, οι δύο φτιάχνουν πόλεμο, με τον τρίτο αρχίζουν οι αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Είναι όμως αδύνατον να κοιτάξω σήμερα τα αυτοκίνητα, όλη μου η προσοχή είναι στραμμένη σε ένα ζευγάρι εικοσάρηδων, εκείνη έχει τα χέρια της περασμένα στις τσέπες του τζιν του, εκείνος δείχνει να της λέει αστεία, από εκείνα που κλείνουν μόνο με φιλιά, συνήθως πεταχτά, καμιά φορά με μεγαλύτερη διάρκεια. Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, δεν υπάρχει δρόμος, δεν ακούν κόρνες, δεν θα ξημερώσει ποτέ, είναι μόνο η νύχτα αυτή, που για τους υπόλοιπους μοιάζει μικρή. Προσπαθώ να θυμηθώ, πάει καιρός, όχι πολύς, αλλά αρκετός για να θολώσει το βίωμα.

Περίεργο, μου λες, προχθές το βράδυ που δε σήκωνες το τηλέφωνο τι έκανες, εκεί ήσουν, άρα δεν θέλεις, άρα το έχεις επιλέξει, θα μπορούσες, άρα δεν το ζητάς, μην το ζητάς, τώρα θα φύγεις πάλι.

24.11.2014 | 14:46

Γράφει ο Silentcrossing

Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα με δυσάρεστα νέα. Αρρώστησε ο φίλος μας, περιμέναμε με αγωνία τα αποτελέσματα και δεν είχαμε τίποτα να πούμε, ίσως γιατί την απάντηση την υποψιαζόμασταν από πριν, δύο εικοσιτετράωρα κάναμε χαζομάρες για να του κρατήσουμε το μυαλό απασχολημένο, στο τρίτο ήρθε η διάγνωση: θετική (δηλαδή όχι και πολύ θετική, αλλά οι γλωσσικές παραδρομές στα ιατρικά ανακοινωθέντα έχουν συχνά μια δόση ειρωνείας). Τον μαζέψαμε, τον κοιμίσαμε στα ζεστά, του φτιάξαμε σπιτικό φαΐ, αγκαλιαζόμασταν όλοι μαζί γιατί δεν ξέραμε τι άλλο να κάνουμε. Ήρθε η επόμενη μέρα και όλα ήταν καλύτερα γιατί πάντα όλα είναι καλύτερα την επόμενη μέρα, με φίλους και μουσική όλα είναι καλύτερα. Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα μα τώρα είμαστε στην εθνική και τρέχουμε μακριά.

24.11.2014 | 14:39

Γράφει ο kapakapamoiris

Κάθε Κυριακή πρωί μετά την λειτουργία, ο κύριος Μπράουν περπατά -όταν δεν βρέχει- ως το πάρκο που βρίσκεται εφτάμιση τετράγωνα μακριά από το σπίτι του. Το χειμώνα ντύνεται καλά, κασκόλ όμορφα περασμένο γύρω απ΄ τον φρεσκοξυρισμένο του λαιμό, ένα καμηλό παλτό αγορασμένο στις εκπτώσεις, παπούτσια με λαστιχένια σόλα (γυαλισμένα από το βράδυ του Σαββάτου), γάντια που μοσχοβολάνε ωριμασμένη δερματίλα.

21.11.2014 | 13:45

Γράφει το πορτατίφ

Ο υψηλός στοχασμός. Ο ρεμβασμός.Ίσως αυτό λείπει από τη ζωή μας τούτες τις μέρες.

Να αφήσουμε λίγο στην άκρη το βάρος μας

κι όλη την παλιατζούρα που έχουμε φορτώσει.

Να μη φτάσουμε στον προορισμό μας.

Να βγάλουμε αλάρμ όπου βρούμε κι ύστερα να περπατήσουμε.

Να κάτσουμε σε ένα παγκάκι σιωπηλοί.

Να γείρουμε ελαφρώς το κεφάλι και να παρατηρήσουμε για λίγα λεπτά

όχι κάτι συγκλονιστικό, απλά τα στάχυα.

15.11.2014 | 13:06

Γράφει ο kapakapamoiris

Κάθε μα κάθε μέρα εκεί γύρω στις πεντέμιση, βγάζει το καλώδιο της κεραίας από τον αποκωδικοποιητή, το σκαρτ πίσω από την τηλεόραση και τον αποκωδικοποιητή, τον αποκωδικοποιητή από το πολύπριζο. Αφήνει ωραία διπλωμένο το καλώδιο του σκαρτ πάνω στο μπράτσο του καναπέ (σαν να ήταν σεμεδάκι, μετά από σιδέρωμα) δίπλα ακριβώς στην τηλεόραση, αφήνει και τα άλλα καλώδια πεταμένα καταγής, στο πάτωμα.

Κάθεται για λίγο χαζεύοντας τη γαλάζια οθόνη με κάποιους παράξενους αριθμούς και σύμβολα να κολυμπάνε μέσα της. Πιάνει το κοντρόλ της τηλεόρασης, το αφήνει, πιάνει το κοντρόλ του αποκωδικοποιητή, το αφήνει, μπερδεύεται, απορεί, απελπίζεται. Κάθε απόγευμα η ίδια ιστορία, η εικόνα εξαφανίζεται και δίνει τη θέση της σε ένα απέραντο γαλάζιο εικοσιενιά ιντσών.

stenos400x400