Speed-dating στο όνομα της επιστήμης
Στην πρωτότυπη μελέτη των Ιρλανδών έλαβαν μέρος 78 γυναίκες και 73 άνδρες, όλοι τους ετεροφυλόφιλοι και ελεύθεροι. Πριν τεθούν στην πραγματική δοκιμασία, 39 από τους συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), ενώ παράλληλα παρατηρούσαν τις φωτογραφίες των ατόμων που επρόκειτο να συναντήσουν κατά τη διάρκεια της επόμενης φάσης και αξιολογούσαν τον καθένα από το 1 ως το 4 (με το 4 να αντιστοιχεί στο «θέλω πολύ να βγω μαζί του»).
Προκειμένου να εξετάσουν τι πραγματικά συμβαίνει με την πρώτη ματιά, οι επιστήμονες διοργάνωσαν μέσα στις επόμενες μέρες μια βραδιά speed-dating κατά την οποία οι συμμετέχοντες κινούνται κυκλικά σε έναν χώρο και μιλούν με όλους για πέντε λεπτά. Μετά την ολοκλήρωση των ραντεβού-«αστραπή» οι ειδικοί ζήτησαν από τους εθελοντές να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια στα οποία θα υποδείκνυαν το άτομο που θα ήθελα να ξαναδούν.
Όπως φάνηκε και κατά τη διάρκεια της βραδιάς των αστραπιαίων ραντεβού, οι εθελοντές είχαν πολύ καλή κρίση για το ποιος τους ενδιέφερε βάσει των φωτογραφιών. Οι ερευνητές είδαν ότι το αρχικό ενδιαφέρον όσων είχαν υποβληθεί σε μαγνητική τομογραφία απέναντι στους εικονιζόμενους στις φωτογραφίες ήταν κατά 63% αληθινό και κατά την κατ’ ιδίαν συνάντησή τους.
Οι εθελοντές που «τα βρήκαν» με το αντικείμενο του πόθου τους κατάφεραν να ανταλλάξουν τηλέφωνα και ένα 10%-20% ξαναβγήκε ραντεβού.
«Η αλήθεια είναι ότι γελάσαμε πολύ κατά τη διάρκεια της μελέτης και ελπίζουμε κάποια μέρα να λάβουμε ένα προσκλητήριο γάμου, για την ώρα πάντως δεν έχουμε λάβει κάτι» λέει αστειευόμενος ο διδακτορικός φοιτητής Ψυχολογίας και ερευνητής στη μελέτη Τζέφρι Κούπερ.
Κατά τη διάρκεια των «καυτών» κρίσεων, φάνηκε να «παίρνει φωτιά» μια συγκεκριμένη περιοχή του έσω προμετωπιαίου φλοιού που ονομάζεται PCC (Paracingulate cortex). Σύμφωνα με τους επιστήμονες η έντονη δραστηριότητα που καταγράφηκε στο συγκεκριμένο σημείο συνδέεται με τις τελικές «ροζ» αποφάσεις μας.