Οι περίπου 500 κάτοικοι του Ουμιάκοφ αντιμετωπίζουν προβλήματα εντελώς διαφορετικά από αυτά που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι πόλεων ανά τον κόσμο που πλήττονται περιστασιακά από το κρύο.
Για παράδειγμα οι κάτοικοι υποχρεούνται να έχουν συνεχώς σε λειτουργία τη μηχανή των αυτοκινήτων τους καθώς φοβούνται πως αλλιώς δεν... θα ξαναπάρουν μπροστά ποτέ!
Ενα άλλο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι με την... ταφή των νεκρών. Συνήθως, όταν πεθάνει κάποιος για να ταφεί θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον τρεις ημέρες, γιατί τόσος χρόνος απαιτείται για να σκαφτεί ένας λάκκος!
Πρωτού αρχίσουν το σκάψιμο του λάκκου θα πρέπει να αποψύξουν επαρκώς τη γη. Για το λόγο αυτό ανάβουν μια φωτιά και αφήνουν τα κάρβουνα να δημιουργήσουν μόνα τους το λάκκο. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται για αρκετές ημέρες έως ότου η οπή είναι αρκετά βαθύ για να θάψει το φέρετρο.
Οι κάτοικοι του εν λόγω χωριού, όπως είναι φυσικό έχουν σκληρύνει από το κρύο και έτσι εκεί, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της γης όπου μια μικρή χιονόπτωση προκαλεί τεράστια... αναταραχή η ζωή κυλά κανονικά ακόμη και όταν η θερμοκρασίες είναι πολικές.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το μοναδικό σχολείο του Ουμιάκοφ κλείνει μόνο όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τους -52C.
Κατά ειρωνικό τρόπο, το Ουμιάκοφ σημαίνει στην πραγματικότητα «μη παγωμένο νερό»...