Το χρώμα των αντικειμένων που βλέπουμε οφείλεται στο ότι το αντικείμενο απορροφά όλα τα χρώματα του ορατού φάσματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας του ήλιου εκτός από αυτό που έχει, το οποίο ανακλά.
Όταν το φώς πέσει στην επιφάνεια της θάλασσας, ένα μέρος της ενέργειας του κύματος του ανακλάται και επιστρέφει στην ατμόσφαιρα, ένα μέρος του διαθλάται και μετά μέσα στην θάλασσα υφίσταται διαδοχικούς σκεδασμούς (διασκορπισμούς). Μια ποσότητα από το φως αυτό συμβάλλει στο να δημιουργηθεί το γαλάζιο φως που επιστρέφει στην επιφάνεια, δεδομένου ότι οι σκεδάσεις δεν λειτουργούν ισότιμα για όλα τα μήκη κύματος του ηλιακού φωτός. Μετά τα πρώτα 15 μέτρα η κίτρινη συνιστώσα του φωτός ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη και το ιώδες, λίγο πιο βαθιά, η πράσινη μέχρι τα 80, ενώ βαθύτερα μέχρι τα 100 διατηρείται μόνο η μπλε.
Η θάλασσα απορροφά το πράσινο και κόκκινο μέρος του ορατού φάσματος της ηλιακής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και ανακλά το μπλε, με αποτέλεσμα να βλέπουμε τη θάλασσα μπλε.
Νερά με μικρή βιολογική παραγωγικότητα, έχουν ένα βαθύ μπλε χρώμα, ενώ νερά με πολύ έντονη πρωτογενή παραγωγή ή χλωροφύλλη που έχει το φυτοπλαγκτόν απορροφά το κυανό χρώμα και ανακλά το πράσινο με αποτέλεσμα να δίνει στο νερό ένα κιτρινοπράσινο χρώμα.
Γενικός κανόνας στις παραλίες είναι ότι όσο πιο λευκός ή ανοιχτόχρωμος είναι ο πυθμένας όπου αποτελείται από μεγάλο ποσοστό από πετρώματα αστρίων, χαλαζία και ασβεστόλιθων, προσδίδει στις παράκτιες ζώνες ένα γαλαζοπράσινο τυρκουάζ χρώμα, (με την προϋπόθεση ότι τα νερά είναι καθαρά και δεν έχουν αιωρούμενα σωματίδια). Άρα για αυτό τα νερά των παραλιών του Ιονίου έχουν τυρκουάζ χρώμα σε αντίθεση με τις παραλίες του Αιγαίου που έχουν αυτό το βαθύ μπλε χρώμα.
