Επίσης, ανάλυση δύο καθηγητών του Χάρβαρντ, των κ.κ. Ρογκόφ και Ράινχαρτ, υποδεικνύει ως μόνη λύση για το ελληνικό πρόβλημα την αναδιάρθρωση, την παρέμβαση του κράτους στις τράπεζες για να δώσουν φτηνά δάνεια και την αύξηση τουπληθωρισμού, η οποία προσκρούει όμως στην πολιτική της ΕΚΤ.
Το άρθρο του CNBC αναφέρει ότι στην Ελλάδα αναμένονται «νέες ανατροπές».
Μετά από τρία χρόνια έντονης ανησυχίας για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, τα πράγματα άρχισαν πλέον να βελτιώνονται το 2013, καθώς προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα και σταδιακή μείωση της υψηλής ανεργίας.
Προστίθεται ωστόσο ότι δεν μπορούν ωστόσο να αποκλεισθούν νέες αναταράξεις, καθώς η κυβέρνηση, μετά τις περικοπές και τη φορολόγηση που επέβαλε στον ιδιωτικό τομέα στρέφεται τώρα στο Δημόσιο, προκαλώντας την ανησυχία των εργαζομένων.
Η Wall Street Journal, αναφέρεται στα προβλήματα που θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη το 2014, σημειώνοντας ότι το 2013 κατόρθωσε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις σχετικά με το κυπριακό σχέδιο διάσωσης, ενώ η Ιρλανδία βγήκε από το μνημόνιο και το κόστος δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης άρχισε να μειώνεται.
Σε σχέση με την Ελλάδα, επισημαίνεται ότι η οικονομία παραμένει ασταθής και το χρέος της τεράστιο, ενώ, από την άλλη πλευρά, για πρώτη φορά επιτυγχάνεται πρωτογενές πλεόνασμα στις κρατικές δαπάνες, προ της καταβολής των επιτοκίων για την εξυπηρέτηση του χρέους, που υπολογίζονται στο 4% του ΑΕΠ.
Τέλος, σημειώνεται ότι το νέο έτος οι ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να αφιερώσουν λιγότερο χρόνο στις διαδικασίες και περισσότερο στις προσπάθειες για μια ευέλικτη αγορά εργασίας, μείωση των κρατικών δαπανών και των φόρων, που αποτελούν προϋποθέσεις για την ευημερία της Ευρωζώνης.
Στην ίδια εφημερίδα παρουσιάσθηκαν τα πορίσματα νέας έκθεσης των καθηγητών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ΕΕ.
Όπως επισημάνθηκε, οι ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές - όπως η περικοπή των ελλειμμάτων για μείωση του χρέους και η εφαρμογή δομικών μεταρρυθμίσεων για ενίσχυση της ανάπτυξης- δεν συνέβαλαν στην πραγματικότητα αρκετά στη μείωση του χρέους και ενδέχεται ακόμη και να επιβαρύνουν το χρηματοπιστωτικό βάρος.
Και αυτό γιατί τα μέτρα λιτότητας είχαν οξύτερες από τις αναμενόμενες επιπτώσεις στον τομέα ανάπτυξης, ενώ περιορισμένα είναι τα στοιχεία για τη συμβολή των δομικών μεταρρυθμίσεων στην ενίσχυση της ανάπτυξης.
Σύμφωνα με τους Rogoff και Renhart, τρία είναι τα δυνατά φάρμακα για τη θεραπεία των συνεπειών από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους: η αναδιάρθρωση του χρέους, ο πληθωρισμός και η "χρηματοπιστωτική καταστολή", που σημαίνει χρήση της κρατικής εξουσίας προκειμένου να εξαναγκαστούν οι τράπεζες να παράσχουν φθηνή χρηματοδότηση για την οικονομία.
Μια δόση υψηλού πληθωρισμού, ακόμη και προσωρινού, ίσως είναι ο λιγότερο οδυνηρός τρόπος για την αντιμετώπιση του προβλήματος, ωστόσο αυτό προσκρούει στην στρατηγική της ΕΚΤ. «Το μέγεθος του προβλήματος», αναλύουν στην έκθεσή τους οι Rogoff και Reinhart, «υποδεικνύει ότι θα χρειαστούν αναδιαρθρώσεις, κυρίως για παράδειγμα στην περιφέρεια της Ευρώπης, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι έχει συζητηθεί μέχρι στιγμής δημοσίως».
Πηγή: Nooz.gr
