Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Απόψεις>>Ο γλυκός λυρισμός της επανάστασης

banner roots

Ο γλυκός λυρισμός της επανάστασης
24.10.2012 | 14:08

Ο γλυκός λυρισμός της επανάστασης

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Απόψεις

Εχει και ο ηρωισμός τη διατίμησή του. Υπάρχουν οι ήρωες της πρώτης γραμμής. Οπως εκείνος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος όταν κατέβηκε στο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά τη μάχη της Γάζας έφερε στο πρόσωπο τα σημάδια της σκληρής δοκιμασίας. Το ύφος του θύμιζε μαχητή που μόλις είδε να αποχωρούν τα πάντσερ από την πολιορκία του Στάλινγκραντ. Κατήγγειλε δε πως οι ισραηλινοί στρατιώτες που τον είχαν αιχμαλωτίσει τον υποχρέωσαν να καθήσει στο πάτωμα και μετά του ζήτησαν να σηκωθεί. Ολα αυτά σε άγριο τόνο, χωρίς ούτε ένα παρακαλώ ούτε ένα ευχαριστώ.
Αλλοι δίνουν τη μάχη τους από τα μετόπισθεν. Με το πνεύμα τους εμψυχώνουν όσους αγωνίζονται στα χαρακώματα. Παραθέτω σύντομο απόσπασμα από αφήγημα που διάβασα στην προχθεσινή «Αυγή»: «Ο ασκητής στεκόταν έξω από το Χυτήριο. Ηταν βράδυ αργά και μπροστά του έβλεπε κλούβες και παραεκκλησιαστικούς. Τα τσακάλια αλυχτούσαν εκείνη τη νύχτα. Μη μου λες για το Τεπελένι, για τον πόλεμο της Αλβανίας, για το έπος». Η δύναμη της λογοτεχνίας που σε μεταφέρει από την Ιερά Οδό στην Πίνδο, η ωραία αφέλεια της λογοτεχνικής μεταφοράς λυγίζουν και τις πιο σκληρές ψυχές.
Αλλοι, πάλι, έχουν αναλάβει τον ρόλο των σοφών γερόντων. Εχουν φάει τη ζωή με το κουτάλι και τώρα προσπαθούν να μεταδώσουν, με όσο πιο απλά λόγια μπορούν, τη γνώση που κατάκτησαν με την πείρα των χρόνων τους. «Αν δεν χυθεί αίμα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα», απεφάνθη ο Κώστας Βουτσάς σε περιφερειακό τηλεοπτικό σταθμό. Ηταν ντυμένος ακόμη με τα ρούχα της παράστασης, γυμνός από τη μέση και πάνω, με γυναικείο στήθος για τις ανάγκες του ρόλου και η κάθε λέξη του έπεφτε σαν μολύβι στην αγνή ψυχή των αγωνιστών που ετοιμάζονται να χύσουν το αίμα των άλλων για να αλλάξει επιτέλους αυτή η κατάσταση.
Είναι μάλλον προφανές, από τα παραπάνω, πως η χώρα περνάει δύσκολες στιγμές. Οπως είναι και σαφές ότι ορισμένοι από εμάς περνούν ακόμη δυσκολότερες στιγμές από τις δύσκολες που περνάει η χώρα. Σε αυτό τον τόπο, εξάλλου, ποτέ δεν έλειψαν ούτε οι ήρωες, ούτε οι ποιητές, ούτε και οι σοφοί γέροντες. Υπάρχει χώρος για όλους, και το κυριότερο δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αξίζει τη συμπάθειά μας και τη συμπόνια μας. Ειδικά όταν αγωνίζεται τόσο σκληρά, και με τέτοιο θάρρος, για το καλό όλων μας. Γι' αυτό δεν πρέπει να τους αφήσουμε μόνους. Και ακόμη κι αν δεν σας βρίσκονται τίποτε κουτιά από φάρμακα που δεν τα έχετε πια ανάγκη, σκεφθείτε πως σε κάτι τέτοιες στιγμές ακόμη και ένα χαμόγελο μπορεί να κάνει τη δουλειά του. Ενα χαμόγελο για όσους δεν ηττήθηκαν στον Γράμμο και το Βίτσι και πολεμούν ακόμη στη Γάζα και το Τεπελένι. Σκεφθείτε ότι κι αυτοί πληρώνουν εφορία όπως κι εμείς.   
Ευτυχώς την Κυριακή το βράδυ άκουσα στις ειδήσεις πως εμφανίστηκε και πάλι ο Κάστρο. Είναι και καλά στην υγεία του, καλύτερα παρά ποτέ. Ευτυχώς γιατί μια διεθνής απομόνωση του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας θα ήταν ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί.
Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το