1-4-2020
1-4-2020
Εμείς όμως... Άτεγκτοι και στο θάνατο. Ασυμβίβαστοι και με τους νεκρούς. Εκδικητικοί ακόμα και στους αδερφούς. Ας κάνει φράξια με τον Κύρκο, και τον Άρη Βελουχιώτη σε κάποια γωνιά της κόλασης. Εμείς εδώ θα είμαστε. Ίσως σε εβδομήντα και κάτι χρόνια τον αποκαταστήσουμε κι αυτόν, και του αφιερώσουμε κάποιο από τα καλοκαιρινά μας φεστιβάλ.
ΔΙΠΛΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ
Για μας όμως που δεν βάζουμε την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της στα τεφτέρια των κομματικών μαγαζιών, η ζωή και η δράση του Μανώλη Γλέζου ήταν ένας ωραίος διδακτικός μύθος. Έκανε περήφανους όλους τους Έλληνες. Μας έδειξε τι σημαίνει άνθρωπος και ότι η ζωή είναι φτωχή χωρίς τους κοινωνικούς αγώνες για ιδανικά και αξίες. Μακάρι να γινόταν το πρότυπο για κάθε νέο, να γινόταν σύμβολο για όλους τους ανυπόταχτους ανθρώπους απανταχού της γης. Ήταν ο θρύλος, ο φάρος, ο άγιος για κάθε αριστερό, ο άνθρωπος που σου δίνει αξία όταν πορεύεσαι δίπλα του.
Αθάνατος, αξέχαστος και αγαπημένος.
