Τέλος ενώ έχουν ψηφίσει 6 ασφαλιστικά νομοσχέδια ,ποτέ δεν έβαλαν βάσεις και δεν έδωσαν τις σωστές λύσεις για αυτό το ζωτικό θέμα για τη κοινωνία μας. Σήμερα μετά την οικονομική βαρβαρότητα, τη λεηλασία των ταμείων, τη μεγάλη ανεργία με τις περικοπές μισθών και συντάξεων από τους παλιούς και νέους μνημονιακούς σωτήρες, όλα αυτά ασφαλώς με εντολή των δανειστών μας, το μόνο το οποίο θα μεταρρυθμίσουν είναι τους ασφαλισμένους και όχι το ασφαλιστικό σύστημα το οποίο είναι ανύπαρκτο ως κοινωνική υπηρεσία στη Χώρα μας.
Μια χώρα η οποία ως μέλος της Ευρωζώνης είναι ασυνεπής και δείχνει πολιτικά αδύναμη, να συνοδοιπορήσει με τους εταίρους δανειστές μας ,στη πολιτική της κανινβαλίστικης ευρωπαϊκής γερμανικής λιτότητας.
Είμαστε μια χώρα η οποία δημιουργεί ανασφάλεια, σκοτώνει την ελπίδα στους πολίτες, διαλύει την οικογένεια, παράγει πολύ δυστυχία φτώχεια και λίγη ευημερία για λίγους, κλείνει χιλιάδες επιχειρήσεις, δημιουργεί πολλούς φοροφυγάδες, με λεφτά στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και λίγους φορολογούμενους.
Αυτή η χώρα δεν έχει ουσιαστική παραγωγή πλούτου, στέλνει νέους στο εξωτερικό και πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες στην ανεργία. Τι ασφαλιστικό σύστημα να υπάρχει όταν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι και επομένως δεν υπάρχει εισόδημα συμβατό με την διαβίωση και τη φοροδοτική και αγοραστική δυνατότητα των πολιτών;
Αυτοί οι περίφημοι τηλεοπτικοί εργατολόγοι δεν κοκκινίζουν καθόλου να λένε τα ίδια από το πρωί μέχρι αργά τα μεσάνυχτα, στους καθημερινάδες της τηλεόρασης, λένε τα ίδια ακαταλαβίστικα, με συντελεστές, με ισοδύναμα, με εξισώσεις, παρανομαστές και κλάματα αναπλήρωσης σχεδόν κάθε μέρα.
Εμείς οι αγαθοί δεν τους καταλαβαίνουμε, οι εκάστοτε όμως κυβερνήτες γιατί δεν τους συμβουλεύονται; Αφού λοιπόν αυτοί λένε τα σωστά και τα δίκαια, γιατί δεν τα εφαρμόζει το υπό κατοχή πολιτικό μας σύστημα δεξιό ή αριστερό ενώ κάθε μέρα μας έχουν τρελάνει τόσοι πολλοί ειδικοί οικονομολόγοι και οι διάφοροι τεχνοκράτες ειδικοί περί το ασφαλιστικό φορολογικό και οι διάσημοι σοφοί και βουλευτές της εκάστοτε κυβέρνησης, οι οποίοι σήμερα λόγω δεσμεύσεων είναι υποχρεωμένοι μπουρδολογώντας καθημερινά να εφαρμόσουν τις οδηγίες των δανειστών μας, οι οποίοι τις συγγράφουν και μας δίνουν δημοσιονομικά και μεταρρυθμιστικά, στόχους και μέτρα, στα πλαίσια των προγραμμάτων διάσωσης της χώρας μας, δηλαδή εις τα μνημόνια.
Είναι δε γνωστό ότι τα μνημόνια ψηφίζουν στη Βουλή όλοι του Δημοκρατικού τόξου ενώ είναι έξυπνο παράλογο και πολύ εντυπωσιακό ότι Νέα Ν.Δ λέει ότι ψήφισε μόνο το πλαίσιο του Μνημονίου για να μείνουμε στο Ευρώ ,αφού φέρει χαρακτήρα εκ γενετής του Σωτήρας της χώρας μας.
Τέλος όλοι οι πολίτες και οι πολιτικοί, αυτό το διαφορετικό έξυπνο είδος του ανθρώπινου γένους, θα περιμένουμε την δευτέρα παρουσία της καταστροφής και της ανάστασης ,με τον ερχομό των επενδυτών, οι οποίοι θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, θα έχουμε ραγδαία εν είδη καταιγίδας ανάπτυξη, έτσι θα μειώσουμε την ανεργία, θα έχουμε θέσεις εργασίας ώστε πλέον θα πληρώνει ο εργαζόμενος τις υποχρεώσεις του, φόρους και εισφορές οι οποίες φαίνεται ότι θα είναι περισσότερες από το μισθό τους και επομένως εγώ θα πάρω σύνταξη από το ενιαίο ταμείο του ασφαλιστικού το 2030 όταν θα έχει αυξηθεί το ακαθάριστο εθνικό προϊόν μετά την ιλιγγιώδη ανάπτυξη έτσι ώστε και εγώ ως Ευρωπαίος πολίτης να νοιώθω ως μόνιμος κάτοικος της Ελλάδας, εθνικά υπερήφανος, ότι και εγώ θα γραφτώ στο πίνακα αυτών που θυσιάστηκαν γιατί όπως μας έλεγαν και μας λένε οι σαμαροβενιζελοι και οι συριζοανελ ότι όλα αυτά, η ανάπτυξη από επενδύτες και από τις Ιδιωτικοποιήσεις θα πραγματοποιηθούν γιατί έδωσαν με τους δανειστές τις μάχες των μαχών και μάλιστα αφού μας διέλυσαν αναγνωρίζουν, ότι όλα αυτά έγιναν με το αίμα και τις θυσίες των πολιτών.
Έχουμε λοιπόν ένα ασφαλιστικό με ασφαλιστικά ταμεία εις τα οποία μέχρι πρότινος διόριζαν προέδρους κυρίως αποτυχόντες υποψηφίους βουλευτές για να τους βολέψουν για το καλό της πατρίδας και κυρίως του κόμματος.
Ένα ασφαλιστικό το οποίο είχε διαβρωθεί από το μεταπολιτευτικό πελατειακό πολιτικό σύστημα, για να καταρρεύσει σε αυτή τη μνημονιακή κατοχική περίοδο εις την οποία ζούμε, με την κακοδιαχείριση των αποθεματικών και τζογάροντας σε ομόλογα, το PSI, στο χρηματιστήριο τα χρήματα των σημερινών και αυριανών συνταξιούχων σε μια χώρα της οποίας δεξιό σοσιαλιστικές και αριστερό καπιταλιστικές κυβερνήσεις έκαναν τέρατα και σημεία στο Ασφαλιστικό χωρίς μελλοντική μεταρρύθμιση προς το παρόν.
Έτσι χιλιάδες πολίτες όπως και εγώ ως συνταξιούχος γιατρός με 50 χρόνια δουλειάς και συνεπής στις εισφορές μου και την φορολογία μου δεν έχω πάρει σύνταξη, το μόνο το οποίο γνωρίζω εκτός από την μνημονιακή λιτότητα και την δυστυχία την οποία ζούμε είναι ότι ενώ έχω υποβάλλει τα δικαιολογητικά μου πριν 4 χρόνια στο πρώην ταμείο Υγειονομικών με ενημέρωσαν παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις μου , ότι έχουν 1 υπάλληλο για τον έλεγχο χιλιάδων δικαιολογητικών.
Επομένως είμαι ένας αγανακτισμένος και εξαθλιωμένος συνταξιούχος και μάλιστα Ευρωπαίος μόνιμος κάτοικος Ελλάδας, όπως τώρα θα αποκαλούνται οι Έλληνες, άρα δεν είναι δυνατόν να πιστεύω πλέον ότι ζω σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, της τοκογλυφίας, της αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δεν πείθομαι όπως και εκατομμύρια άλλοι πολίτες, γιατί στην ηλικία εις την οποία είμαι δεν τους επιτρέπω να με ξεφτιλίζουν, να μου καταστρέφουν την οικογενειακή μου γαλήνη, να μου υποβαθμίζουν την περίθαλψη να μειώνουν την σύνταξη μου κατά 55%, να μηδενίζουν το βιοτικό μου επίπεδο και να μας οδηγούν σε κοινωνική απομόνωση, όταν εν καιρό ειρήνης δεν μπορείς να ζήσεις ήρεμα και να χαρείς τα εγγόνια σου και τα παιδιά σου, αφού αυτή είναι η αποστολή, το όνειρο, η αλήθεια και η πραγματικότητα για κάθε πολίτη ο οποίος είναι απόμαχος στη ζωή.
Τέλος νομίζω ότι το κράτος γίγας .η νάνος, είναι ένα δυσανάγνωστο παραμύθι με δράκους, παραμυθάδες, φαντάσματα και θηρία, ενώ το δημόσιο αγαθό της κοινωνικής πρόνοιας περίθαλψης και δημόσιας ασφάλισης είναι φάντασμα.
Νοιώθω ότι μου αφαίρεσαν την εθνική υπερηφάνεια την κοινωνική μου αξιοπρέπεια, την αισιοδοξία και την ελπίδα μου.
Προσπαθώ να ελπίζω, αλλά η βιολογική μας φθορά, μας οδηγεί εμάς τους απόμαχους αυτού κοινωνικού κράτους φάντασμα, σε γεροντική μελαγχολία, ενώ η οικονομική ανέχεια μας έχει ήδη δολοφονήσει.
Επομένως ζούμε σε μια κοινωνία ευρωπαϊκού τύπου όπου το ψέμα ανταγωνίζεται την αλήθεια και η υποκρισία την ειλικρίνεια.
